- To nie jest życie - powiedział pół żartem pół serio - To istnienie, trwanie, patrzenie na przemijanie życia. Ja nie żyję. ja istnieję. Nie oddycham, a moje serce bije raz na godzinę, no może trzy razy.

Przeciągnął się - pewnei coś w tym dobrego jest... dobra, następne pytanie poproszę, bo zaczyna się ściemniać - spojrzał w niebo.

- Da się zakończyć jego żywot. masz dwie opcje, odcinasz głowę, albo wbijasz kołek, lub srebrny sztylet w serce - położył dłoń na swoim sercu.

- Daj spokój - wywrócił oczy i wstał - chodź, księżyc zaraz wzejdzie.

Odwiązał konia od drzewa i wsiadł na niego.
Spojrzał na niebo, słońce zaszło - Przestań, nikt mnie nie zabije - powiedział i czekał na wzejście księżyca.