Zrobił jak mu demon kazał.
- Dlatego wolę jak coś już śmierdzi... - powiedział - ...znaczy, jak już jest martwe i nie może ugryźć.
Anae owszem, był odporny, ale na bakterie, zarazki i brud. Ślina tamtego sokoła była jednak... inna. Zazwyczaj koloru takiej wściekłej żółci ślina tych potworów nie przybiera. A może nekromanci jakoś je zmienili?

Faktycznie w oddali paliło się światło. A mianowicie w głębi lasu. kilkanaście metrów przed nimi, gdzie ścieżka zakręcała i stykała się z lasem, między drzewami migotało blade światło.

Śwatło było coraz wyraźniejsze jednak nie było widać domu z którego pochodzi...
Anae szedł posłusznie przy demonie leko mrużąc oczy jakby jasna poświata niemiłosiernie go raziła.
Gdzieś w oddali, zapewne na trakcie z którego zeszli, słychać było skrzeki sokołów i krzyki stworzeń, których nie można było rozpoznać na odległość.
Im głębiej w las tym więcej drzew. Światło jednak zaczynało rysować kontur starego domu.

Murowany, stary dom był większy niż się wydawało. Światło z okien dokładnie ukazywało jego obszerność i zarazem dziwny majestat. Dom wydawał się dawno opuszczony, wrażenie to sprawiały zwiędłe kwiaty przy drzwiach frontowych, skrzypiące okiennice i zapleśniałe ściany przy dachu. W środku dało się dostrzec czyiś ruch.

Drzwi uchyliły się same pod wpływem pukania, co świadczyło o tym, że nie były nawet dobrze zamknięte.

/... -> lasy -> stary dom w lesie/