Głos Messere odbił się od ścian tworząc lekki pogłos. Hol był dość duży i przestronny, jednak wydawał się zaniedbany. Po chwili do demonów zaczęła zbliżać się postać w kapturze, która niosła w ręce lampę naftową. Anae przechylił głowę na bok patrząc na postać, ale nie odezwał się tak jak i ona.
Postać była nieco niższa od Messere, długi, czarny płaszcz ciągnął się za nią po ziemi, a kaptur zasłaniał twarz.

Drobna, delikatna, dziewczęca dłoń wysunęła się spod płaszcza i i dotknęła opatrunku na ręce Anae. Chłopiec nieco śmielej podszedł do postaci.
Dziewczyna nic nie powiedziała. Potrząsnęła jedynie głową jakby zakazano jej mówić. Gestem kazała im iść za sobą.

Dziewczyna zaprowadziła ich do wielkiego pokoju, gdzie paliły się liczne świece sprawiając, że mrok nocy przestał być tu obecny. Zgasiła lampę naftową z którą chodziła i odstawiła ją na stole, który stał po środku pomieszczenia. Przy stole ustawione były równo, po obu stronach rządki czterech krzeseł. Pod ścianami stały rośliny, a przy ich liczne szafki wypełnione roślinami, buteleczkami z dziwnymi substancjami i narzędziami chirurgicznymi. Dziewczyna wzięła Anae za rękę i usadziła na jednym z krzeseł a Messere wskazała gestem zachętę do zajęcia miejsca przy stole. Chwilę potem podeszła do małej kuchenki, gdzie grzała się woda, prawodopdobnie na herbatę.
Anae oparł się o krzesło i lekko przymknął oczy patrząc na Messere - czemu nic nie mówi? - spytał demona jakby pewien tego, że Messere zna odpowiedź na to pytanie.

Dziewczyna skinęła głową i rękami uczyniła jakiś gest.
- Powiedziała, że jest uzdrowicielką - powiedział Anae nieco sennie.
Dziewczyna podała Messere kubek z herbatą, a następnie uklękła przy Anae. Odwinęła opatrunek i obejrzała dokładnie ranę. Rana wyglądała nieciekawie, a resztki żółtej śliny nadal znajdowały się na skórze chłopca.