Anae posłusznie zamknął oczy. Po kilku chwilach chyba naprawdę zasnął bo zaczął pochrapywać bardzo cicho. Chłopiec poprawił się na kanapie i nieco szczelniej nakrył się kocem.

Chłopiec ułożył wygodniej głowę na fragmencie koca, który wciągnął ręką pod głowę i westchnął przez sen.
Messere poczuł jak i on robi się zmęczony. Może jednak w tej herbacie coś było? Nie... z resztą kto tam wie tę uzdrowicielkę.

Jeśli dołączyłby wtedy do tamtych nekromantów może mógłby zaciągnąć się do wojska? A może bogowie mają co do niego inne plany? Istnieje możliwość, że nie jest tu bez przyczyny, że nie jest tu z tamtą dziewczyną i Anae przez przypadek. Kto wie czy nawet z dala od boju nie przyjdzie jemu, Messere, zapisać się na kartach historii...

Dziewczyna skinęła głową i gestem nakazała mu iść za sobą. Zaprowadziła go do pokoju, który znajdował się niedaleko schodów, tak, że nawet jeśli "jego brat" obudziłby się w nocy i szukał Messere, mógłby go łatwo znaleźć. Zapaliła lampy w pomieszczeniu lekko je rozjaśniając. Wskazała demonowi kanapę. Najprawdopodobniej był to salon. Dziewczyna wyciągnęła z kieszeni płaszcza notes i napisała w nim szybko kilka zdań, po czym podała go gościowi. Nawet gdy pisała szybko, by w jak najkrótszym czasie móc przekazać jak najwięcej, to i tak miała bardzo staranne i równe pismo.

"Gdybyś czegoś potrzebował zawołaj mnie.
Przeważnie nie sypiam długo, więc w razie czego wołaj o każdej porze.
Twój brat może budzić się w nocy, w związku z tym wolałabym byś przenocował tutaj, w tym pokoju.
I przy okazji, jestem Lira."

Spojrzała na Messere jakby oczekiwała na jego znak, że już może odejść, że jej gość niczego nie potrzebuje.

Uśmiechnęła się lekko i odeszła. Tak więc Messere został sam w pokoju. Przy pknie stała szafa z oszklonymi drzwiami, w której stało mnóstwo słoi. Wcześniej była niedostrzegalna, gdyż osłaniała ją kotara, która przez wiatr wpadający do pomieszczenia przez okno została odsunięta. W sumie, chyba słoje w kredensie to nic szczególnego... chyba.