Nagle niebo zachmurzyło się.
- Będzie padać - wyraził swoje przekonanie Vitt.
- Nie... to tylko chwilowe - odparł centaur nawet nie odwracając głowy do tyłu.
- Wszystko mi jedno, byleśmy nie spotkali czajcy... - mruknął pod nosem Kio.
Nagle piorun przeszył niebo. Po chwili drugi uderzył w jeden z głazów rozłupując jego górną część. mały kamyczek uderzył Erith w głowę.

Wszyscy spojrzeli w niebo gdy następna błyskawica rozproszyła chmury.
- Bogowie! - zawołał z przestrachem elf.
- To... to... - Ralph nie mógł się wysłowić wskazując na niebo palcem.
Co też takiego tam jest? Co wzbudza w nich trwogę? A może jednak spojrzeć...?

Na niebie widniała jakby utworzona z chmur postać. Kobieta o pięknych długich włosach. Czyżby bogini? Jednak chwilę potem jak Erith spojrzała w niebo chmury zniknęły. Czy nie chciały pokazać się dziewczynie? Tamta kobieta jednak bez wątpienia była boginią, bo czymże by innym? Tylko bogowie mają taką moc, by ukazać się w ten sposób. Po co jednak? By ostrzec?

Tak, to uczcicie było uzasadnione, choć dziewczyna jeszcze nie wiedziała czym. Jednak gdyby mogła się chociaż przyjrzeć tamtej kobiecie...
Najemnicy wyglądali na zszokowanych i strwożonych. Bogowie.... istoty, które ukazują się rzadko, które trudno dostrzec.
Kalel spojrzał w tył na Erith jakby pytał ją wzrokiem czy dziewczyna wie skąd to ''objawienie''.

Jednak w rzeczywistości nie widziała niczego... Niestety...? Nagle centaur wydał rozkaz do dalszej drogi. Najemnicy spięli boki koni, a te ruszyły przed siebie.