- Wybacz, że psuję wszelką nadzieję, ale jak widzisz... przy bliższym poznaniu okazuję się pesymistą - uśmiechnął się przepraszająco.

- nazywaj jak chcesz - uśmiechnął się - ale! - klasnął w dłonie - czy nam to się podoba czy nie to powinniśmy poszukać miejsca, gdzie przenocujemy. pierwsze słońce zachodzi, widzisz? - wskazał niebo, na którym faktycznie zaczynało powoli brakować Gali, pierwszego słońca. Pozostałe dwa nadal świeciły jasno. Zejście pierwszego oznaczało jednak ostatnie 6 godzin jasnej pory doby.

- zależy. nie zaszkodzi chyba. z resztą. ulokujemy się w krzakach gdzieś przy trakcie to nie zgubimy drogi - zaproponował.

- No wiesz, moim zdaniem możemy iść dalej przed siebie, w kierunku z którego jechali tamci. Mamy może... hmmm... niecałe 6 godzin - spojrzał na nią i dotknął swoją dłonią jej dłoni jakby chciał by wzięła go za rękę; chciał jakoś dodać jej otuchy... - w lesie nie może być tak źle... - rozejrzał się dookoła.

- czyli co jest rozsądniejsze? - spytał. Cóż, nie trudno się domyśleć, że jego zdanie nie raz różniło się nieco od zdania Erith. Tym razem jednak bez wątpienia wolał spytać ją o zdanie, bo kilka razy już chyba zdarzyło mu się zadecydować bez jej większej zgody.