Przy stole siedziała starsza kobieta, która haftowała. Nieco dalej w pomieszczeniu znajdowało się coś przypominającego kuchnię. Stał tam mężczyzna, który mieszał w garnku zupę. Mała stała przy kobiecie i ciągła ją za suknię.
- Jest śliczna prawda? - uśmiechnęła się.
- Margot, nie wypada - skarciła ją miło matka.
Kobieta spojrzała na gościa.
- Wejdź, nie wstydź się - powiedziała.
- Ralfp! - zawołał mężczyzna, a z drugiego pokoju przybiegł młody chłopak, miał może z 14 lat i był podobny do dziewczynki - Zaprowadź konia do stajni - polecił.
Chłopak skinął głową i minął stojącą w drzwiach Simran bez słowa.

- Oh, nie trzeba, koń musiał być po prostu głodny - uśmiechnęła się kobieta.
- Jesteś śliczna - podbiegła do niej dziewczynka i objęła ją w pasie - ja też będę kiedyś taka śliczna? - spytała ją.

Mężczyzna otworzył szafkę i zaczął wyciągać z niej miski.
- Też zjesz z nami, kochanie? - spytał gościa.
Mała wzięła Simran za rękę i zaprowadziła ją do stołu. Kobieta przerwała haftowanie i odłożyła pracę na krzesło obok siebie. Do chaty wrócił chłopak.Był przemoczony. Sprawdził lampy naftowe i zdjął z głowy czapkę wykręcając ją na podłogę.

Chłopak patrzył na nią dziwnym wzrokiem. Był bardzo podobny do siostry ale było w nim coś intrygującego. Trzymał się z dala. Mężczyzna rozlał zupę, najprawdopodobniej warzywną i przyniósł do stołu miski. Jedną z nich dał gościowi.
- Kochanie, dawno nie mieliśmy gości - uśmiechnęła się kobieta - Jedz, śmiało.
- No, no, no - powtarzała mała podskakując na krześle.
- Margot, zachowuj się - spojrzał na nią miło ojciec i zajął się swoją porcją.
Tylko chłopak wciąż stał z tyłu wbijając wzrok w dziewczynę.