Mała zjadła swoją porcję i podbiegła do chłopaka. Wzięła go za rękę i pociągnęła.
- Pobawimy się - zaświergotała i wyprowadziła go do innego pokoju.
- Skąd jesteś, panienko? - spytał mężczyzna.

- Może pójdziesz do dzieci? - spytała kobieta - Ktoś powinien mieć na nich oko, nigdy nie wiadomo co zmajstrują - uśmiechnęła się.
Mężczyzna zebrał naczynia, gdy skończono już posiłek i zajął się zmywaniem.

Gdy weszła do drugiego pokoju zobaczyła zobaczyła coś dziwnego. Mała zrzucała ze stołów wszystko co było ku temu zdatne, a chłopak chodził za nią i o dzwo z wielką gracją i refleksem zawsze ratował wszystko przed upadkiem. Gdy ją zauważył złapał małą za rękę i zatrzymał.
- Margot, nie rób zamieszania - poprosił małą.
Następnie usiadł w starym fotelu bujanym i dalej patrzył na dziewczynę.
Mała podbiegła do niej z radosnym okrzykiem i przytuliła ją.

Spojrzał na nią dziwnie. W świetle lampy jego oczy zalśniły czerwienią.
- Nie każdy musi o tym wiedzieć - powiedział cicho.
Mała spojrzała na chłopaka.
- Uszy do góry! Nie smutaj! - tupnęła nogą.

- Ty się ze mną pobaw! - podskoczyła Margot dalej obejmując anielicę.
Chłopak uśmiechnął się do siebie słysząc małą.