Diablik stanął na nogach - Ptaki! - powiedział wskazując na cień pojawiający się na górze. Był to bez wątpienia ptasi dziób.

Coś na górze znów zaskrzeczało tuż po uderzeniu bata. Zdawało się, że ktoś prowadził gdzieś te sokoły. Do krawędzi wzniesienia jednak nikt prócz samych sokołów się nie zbliżał, jednak gdy tylko wyjrzały na dół rozlegał się trzask bicza i uciekały od krawędzi.

Diablik ruszył przodem zwinnie wspinając się po zboczu. Co chwila oglądał się do tyłu jakby chciał sprawdzić czy demon idzie za nim.
Im bliżej byli tym wyraźniej słyszeli okrzyki w rożnych językach.

Po wzniesieniu kilkunastu nekromantów rożnych ras gnało stado sokołów. Każdy potwór skuty był łańcuchem za ręce i szyję. Okropne wrzaski rozdzierały powietrze. Sokoły nie chciały współpracować i co chwila wyrywały się i uciekały. Diabliki raziły je ognistymi kulami, a demony spinały batami.
Anae [czyt. Ana tak właściwie] stanął na nogach i patrzył przechylając głowę tak, że znów mu coś przeskoczyło w szyi.

Wysoki, wyższy od niego o głowę, demon ubrany w srebrną zbroję ozdobioną kośćmi umarłych podszedł do niego składając bicz.
- Robimy spęd. Przydadzą nam się te bestie - powiedział nekromanta. Jego twarz nosiła na sobie ślady wielu bitew.
Anae odruchowo chwycił Messere za rękę jakby bał się, że mu go zabiorą.