Usłyszał za sobą dźwięk spadających tłumnie kamieni. Jednak czy zasypało wyjście, czy nie, nie można było wiedzieć na pewno.
Nagle przemknęły obok chłopaka ilinoje ciągnąc za sobą jego miecz.

I miał chłopak słuszność. Wystarczyło by lekko uniósł głowę, a poznałby dokładnie budowę jednego z 'kamiennych sopli' sufitu korytarzyka.
Było ciemno. Kierować można się tylko było piskami Ilinojii.

Po jakimś czasie dotarł do dużego, skalnego pomieszczenia. Światło tu nie dochodziło i było okropnie ciemno. Pod ścianą zauważyłeś wypaloną pochodnię i dwa krzemienie.

Ogień rozjaśnił pomieszczenie. Okazało się, że jest to rozstaj korytarzy znajdujący się prawdopodobnie głęboko pod ziemią. Jeden ze stworków siedział tuż przednim i pilnował jego rzeczy.

Ilinoja jednak nie drgnęła. Siedziała dalej, jakby nie chcąc przepuścić chłopaka.
Jednak co on ma się takim królikopodobnym stworzeniem przejmować? Może je skrócić o głowę? A może po prostu ominąć i dać sobie spokój z psuciem nerwów?