Z każdym krokiem błyski były coraz wyraźniejsze i coraz bardziej raziły w oczy.

Dotarł do niewielkiej grotki gdzie zapewne ilinoje miały swoje gniazdo. przez 'wejście' mrugało światło. Zupełnie tak jakby wpadało przez jakiś otwór i odbijało się od czegoś.

Wejście było jednak za małe by sam Ilinor mógł przez nie przejść. gdy jednak jego ręka oparła się o kamienną ścianę, okazało się, że kamienie są ruchome i łatwe do przestawiania.

Ścianka w miejscu uderzenia nieco się przesunęła.
Ze środka dobiegały piski ilinoji.

Ilinor wszedł do groty, która sąsiadowała z tą większą, główną jaskinią.
Wszędzie tłoczyły sie małe ilinoje popiskując i miaucząc co chwila. Na środku groty znajdował się ''skarbiec''. Przez mały otwór w sklepieniu wpadało do środka światło, które odbijało sie do kosztowności i broni składowanej w onym skarbcu.