Postacie nawoływaly jeszcze głośniej, a ich dziwny taniec był coraz szybszy i coraz bardziej energiczny. Jeszcze sekunda i nie zapanowalabyś nad swym cialem, chcialaś biec do nich, sama wziaść udzial w tej dziwnej zabawie...Tak, już zaczęłaś isć w ich kierunku.
Ale nagle ktoś zasłonił ci oczy i zaczął cicho nucić ci do ucha, by zagłuszyć śpiew cieni. Nie znalaś ten piosenki, prawdopodobnie były to tylko wyrwane z kontekstu słowa w staym języku, ale rudzielec śpiewał je bardzo melodyjnie i...dzialało. Czułaś, jak wraca Ci kontrola nad własnym cialem.

Żora nadal zasłaniał ci oczy i śpiewał melodyjnie, by zagłuszć ten dziwny rytuał.
To trwało może minutę, a może godzinę, stracilaś rachubę czasu. Lysquee śpiewal jednak nadal, odwracając twoją uwagę od stworzeń. W końcu jednak odsłonił ci oczy i zamilkł.
Okazało się, że księżyc chylił się ku zachodowi, kamień znowu świecil jasno a cienie gdzieś zniknęły. Było cicho, ale bezpiecznie...

O dziwo podarował sobie ironiczny komentarz czy kpiacy uśmieszek. Po prostu podszedł do swoich rzeczy i zanotował coś w księdze. A potem, to ciekawe, zaczął się pakować, robiąc przy tym tyle hałasu, że nie sposób było go nie zauważyć.
Pierwsze z trzech słońc zaczęło powoli wchodzić na niebosklon. O dziwo było cicho, żaden ptak nie witał poranka...Gdy nieśmiało spojrzałaś w stronę lasu zauważyłaś kaluże krwii i mnóstwo piór.

- Napij się - powiedział, zapewne mając na myśli napój. Potem podpalił swój szałas, sprawdzil czy niczego nie zostawił i osiodłał swojego wierzchowca - Mogę Cię nawet zaprowadzić do najbliższej miejscowości, mnie tu już nic nie trzyma - jego głos brzmial jakoś inaczej. Teraz był zupełnie wyprany z emocji - Nie masz za co dziękować - dodał, wskakując na konia - Lepiej jak szybko się stąd wyniesiemy - dodał, ruszając.
Szybko wyjechali z łąki i leśną ścieżką przemierzali las. Widać, że rudowłosy byl zdenerwowany. I to bardzo. Coś go niepokoiło i to udzielało się nawet Tobie.

- Jak wyjedziemy z lasu będziesz mogła się zdrzemnąć. Tu nawet nie zamykaj oczu na więcej niż musisz - powiedział spokojnie - czy coś się stało...- zamilkł na chwilę. Wyglądało, że zastanawia się na ile może byc z nią szczery - Badałem te cienie od dwóch miesiecy. Niejednokrotnie przypałętał sie jakiś wieśniak czy wędrowiec. Tym drugim dawałem uciec, pomagalem przeżyć, bo nie mogli mi zaszkodzić - przejechał językiem po zębach - Wieśniaków zostawiałem jako króliki doswiadczalne. Nie chciałem, by jakiś z miejscowych wiedział o moim istnieniu - zaśmiał się, ale jakoś bez wyrazu. Czy to możliwe, że ten ironiczny i wredny rudzielec w ciągu kilku godzin zmienił się w zmęczonego wszystkim rudowłosego? - Nie musialem dlugo czekać aż zasypiali. Wtedy...to ciekawe. Jakby wychodziły z nich koszmary. Te cienie. Wychodziły z nich postacie o których śnili, zamieniały się w najgorsze mary i po prostu zabijali swoich "stwórców" . Potem dołączali do reszty. Ale nie te cienie nie tykaly innych - westchnął - Gdy nie miał kto śnić, co noc tańczyły w lesie, słychać je było też w dzień, ale nie szkodziły. Bały się jedynie ptakow...do czasu - powiedział, a w jego głosie zabrzmiała złość - Najpierw zacząłem znajdywać rozszarpane ptaki, ale uznalem to za plus. Ale to, co stało się dzisiaj...Chciały cię zabić. Co oznacza, że nie wystarczają im już śpiacy. Będa polować - zacisnął pięści - Ale nie mam pojęcia czemu!!   - krzyknął, wściekly.

Las z każdą chwilą był coraz gęstrzy, światło juz do nich nie docierało. Wokół było ponuro i dość mrocznie.