- Słuchaj, jest wiele tajemnic o których nie powinien nikt wiedzieć, a tym bardziej ty i tacy jak ty - powiedział w napadzie drobnej złości jednak i tak powiedział jej za dużo.
- Po prostu... eh... dobra, co chcesz wiedzieć? - postanowił zmienić taktykę.

Uklęknął przy niej i westchnął - Wielcy Władcy, którzy brali udział w 500letniej wojnie posiadali te miecze, nie? Do dziś na ziemiach Zjednoczonych Państw żyją ich potomkowie. Problemem jest jednak gdzie są. Mogą to być starcy, a nawet małe dzieci. Tylko ostatnia osoba z rodu jest przeznaczona do wypelnienia starej przepowiedni - powiedział na jednym wydechu.

- Tego nie wiem - powiedział. jego słowa brzmiały bardzo szczerze, ale w oczach znów pojawiło się to dziwne błyszczenie. czy on jej nie mówił prawdy czy to tylko odbicie światła załamanego na wodzie? Chłopak westchnął - Serio, nie wiem.

Rumak stał na brzegu. Nawet nie raczył się zainteresować gwizdnięciem. Skubał trawę przy brzegu.
Chłopak wstał i wywrócił oczy idąc za dziewczyną.
- Nie możesz zrozumieć, że nie mogę ci powiedzieć niektórych rzeczy? - zawołał za nią.

- Możesz mi nie uwierzyć, ale to co wiem o mało mnie nie zabiło 101 lat temu - powiedział cicho spuszczając wzrok i przeszedł po wodzie na brzeg.
Pierwszy raz jego wzrok przepełniał smutek i jakiś ból.
Koń zdawał się dopiero teraz zauważyć właścicielkę.