Podniosła lekko głowę. - Sama chciałabym wiedzieć. - mruknęła, gładząc samymi opuszkami palców leżącą na jej kolanach broń. - A ty? Wyglądasz jakbyś tu mieszkał.

- Tak przypuszczałam. - znów opuściła głowę. - Zgaduje, że ten płyn który ciągle popijasz, to coś, dzięki czemu nie śpisz?
Nagle odwróciła głowę i spojrzała w stronę, gdzie powinien znajdować się jej koń. - Zwięrzętom nic się nie dzieje, kiedy śpią? Wolałabym nie stracić wierzchowca.

- O nie! - poderwała się z ziemi. - Mi ten koń jest potrzebny. Nie po to męczyłam się nad jego treningiem tyle czasu, żeby teraz służył ci jako obiekt doświadczalny. - podeszła do ogiera który już zdążył się położyć i zmusiła go do wstania. Szybko założyła mu uzdę i zaczęła spacer w kółko po polanie. - Co do ostrzegania - odezwała się po chwili - to trzeba było pomyśleć o tym wcześniej.
Zajęła się swoim wierzchowcem, nawet nie myśląc o tym, co powiedział chłopak.

Przerwała na chwile obchód wokół polany i spojrzała nieufnie na obie butelki. - A skąd mogę wiedzieć co w nich jest? Proszę o określenie ich zawartości i najlepiej jeszcze składu, bo wątpię, aby to coś składało się tylko z jednego składnika. - poklepała konia. - Niestety, nie ufam ci jeszcze na tyle, aby przyjąć do organizmu coś całkowicie mi nie znanego. A na pewno nie po tym, jak zwierzyłeś mi się ze swoich niecnych planów. - uśmiechnęła się krzywo. - Chciałabym także dowiedzieć się, czego chcesz w zamian. Już dawno przestałam wierzyć w bezinteresowność na tym jakże interesownym świecie.

Nie przypadły jej do gustu jego słowa. Nienawidziła mieć niespłaconych długów, tym bardziej, że nie wiedziała, jaką mają cenę. Ale jakie miała wyjście? Albo się zgodzić i żyć (przynajmniej jeszcze przez pewien czas), albo zginąć w tym przeklętym lesie.
Co jak co, ale ceniła sobie swoje zdrowie. W związku z tym znów uśmiechnęła się i sięgnęła po butelki. Wypiła pare łyków.
Następnie wyjęła garść owsa z juków i ,,doprawiła'' ją substancją, po czym podała karoszowi.